وقتی پرومته انسان را می‌آفرید، دو کیسه بر گردن هر انسانی آویخت. یکی پر از نقایص و عیوب دیگر آدم‌ها بود، که این کیسه را در جلوی روی آدمی آویزان کرد و کیسه‌ی دیگر عیب‌های خود آدم بود که این کیسه را پشت سر انسان قرار داد. نتیجه آن شد که آدم‌ها به جای آنکه عیوب خود را ببینند، فقط عیوب و کاستی‌های دیگران را می‌بینند.
ایزوپ
داستان‌نویس یونانی قرن شش قبل از میلاد
گویند که لحظه ای است . لحظه روییدن عشق
آن لحظه هزار بار تقدیم تو باد .
وبلاگ قشنگی داری .
خسته نباشی .